kim bilir ömrümü kaçıncı telaşı
seviglim uğruna döktüğüm gözyaşı
şimdi yoksun diye
düştüm bi hallere
kimse yok luğunda bunca özlenmedi
olur ya bilmeden kırdımsa kalbimi
bağışla bin kere
bu ömrü halini
nasıl unutsun yürek
sevdiyse bir kere
çıkmayınca fikrin aklın bedenimden
kır geç bu kalp emrinde
her kahrın ömür kabülümdür
sen koş gel saadeten haberver...